|
| Ostatnie • Działy • Obiekty • Autorzy • Źródła • Historia |
1871 r. Budynek zbudowały Sercanki (zakon Sacré-Coeur), przy samym końcu miasta, na Górnej Wildzie. Był to, jak na owe czasy, największy i najwspanialszy zespół architektoniczny w Poznaniu. Związany z potrzebami szkolnymi miał na wskroś nowoczesne rozwiązania w skali europejskiej dla tego typu budowli socjalnych. Budowę ukończono w roku 1871 za ogromne pieniądze, napływające głównie z Francji. Powstał dwupiętrowy gmach w kształcie litery H. Ceglany budynek został opracowany w formach gotyckich, co zapewne miało podkreślać religijny charakter instytucji. Po stronie zachodniej (od strony ulicy) znajdowała się kaplica, opatrzona wyniosłą wieżą. Do gmachu wchodziło się rozległą klatką schodową, w oknach jej były piękne witraże, których resztki zachowały się do dziś. Na drugim piętrze skrzydła południowego pozostały piękne drewniane kasetonowe stropy, które kiedyś musiały posiadać wszystkie sale budynku. Gmach otaczał rozległy park. Do dziś od strony zachodniej rosną liczne kasztanowce, a od strony wschodniej rozciąga się imponująca aleja stuletnich już dzisiaj platanów, uznanych za pomniki przyrody. XI 1873 r. W ramach Kulturkampfu francuskiemu zakonowi zabroniono działalności na terenach objętych pruskim zaborem, zmuszając siostry do opuszczania miasta. 1876 r. Od 1876 r. w budynku mieścił się Zakład Dobroczynności Garczyńskiego. za: "Księga Pamiątkowa w 85-lecie Ortopedii Poznańskiej", Poznań 1998 |
| © 2010-2018 wieczorkiewicz.org • Obrazów: 445 • Obiektów: 413 • Autorów: 80 • Źródeł: 14 |
|
Witam w galerii dawnego Poznania!
Od pewnego czasu pasjonuję się historią Poznania, a zwłaszcza tym jak wyglądał dawniej, stąd pomysł stworzenia niniejszej strony, której zadaniem jest przedstawienie w sposób chronologiczny wyglądu tego miasta.
Jeśli posiadasz w swojej kolekcji fotografie, pocztówki, albumy lub książki dokumentujące wygląd Poznania zachęcam do skontaktowania się i współpracy przy rozbudowie galerii.
Dziękuję niżej wymienionym osobom za szczególny wkład w rozwój niniejszej strony:
Paweł Jan Wieczorkiewicz |