|
| Ostatnie • Działy • Obiekty • Autorzy • Źródła • Historia |
Przed 1950 r. Był to Szpital Uniwersytecki im. Karola Marcinkowskiego (Collegium Marcinkowskiego). 1950 r. Z Uniwersytetu Poznańskiego zostaje wyodrębniona Akademia Medyczna w Poznaniu (pierwsza nazwa nowej uczelni: Akademia Lekarska). Nadzór nad nową uczelnią przejmuje od ministra oświaty minister zdrowia i opieki społecznej. Już pierwsze decyzje nowego organu wstrzymują modernizację południowego skrzydła Collegium Marcinkowskiego. Uzasadnieniem była, z jednej strony złożona profesorowi Dedze obietnica wzniesienia nowoczesnego budynku klinicznego, w którym powstałyby znacznie lepsze warunki do działalności Katedry i Kliniki Ortopedycznej, z drugiej strony decyzja władz wojskowych zakazująca przebudowy "wieży" obiektu, bowiem był to ważny dla celów ćwiczebnych wojska tzw. "dozór artyleryjski"! W styczniu 1950 r. minister zdrowia i opieki społecznej tworzy jednostkę organizacyjną, bezpośrednio jemu podporządkowaną, Państwowy Szpital Kliniczny w Poznaniu. W skład tego Szpitala wchodzą wszystkie istniejące w tym czasie budynki szpitalne, które są teraz najstarszymi obiektami poznańskich szpitali klinicznych nr 1, 2, 3 i 4, a więc m.in. i budynek Collegium Marcinkowskiego, w którym działała (i działa) Katedra i Klinika Ortopedii. 1954 r. Pod koniec 1954 r. dotychczasowy Państwowy Szpital Kliniczny w Poznaniu zostaje zlikwidowany. Jednocześnie, na tej samej bazie lokalnej, powstają cztery samodzielne jednostki organizacyjne, Państwowe Szpitale Kliniczne Nr 1, 2, 3 i 4. Szpitale te są jednostkami budżetu centralnego, podlegającymi ministrowi zdrowia i opieki społecznej, ale kolejne przepisy (z grudnia 1955 r.) podporządkowują te szpitale Akademii Medycznej w Poznaniu, jako jednostki budżetu centralnego. Przepisy te określają państwowe szpitale kliniczne jako zakłady społeczne służby zdrowia, stanowiące bazę dla badań naukowych i praktycznego nauczania studentów, udzielające świadczeń w zakresie opieki zdrowotnej na najwyższym poziomie wiedzy oraz prowadzące specjalizację lekarzy. Na bazie Collegium Marcinkowskiego rozpoczyna swoją działalność Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W Szpitalu tym działa tylko jedna Klinika Ortopedyczna. Pierwszym dyrektorem tego Szpitala zostaje (i jest nim aż do dnia przejścia na emeryturę) prof. Wiktor Dega. 1963-1970 W połowie 1963 r. rozpoczęto na terenie Państwowego Szpitala Klinicznego nr 4 inwestycję noszącą nazwę "Ośrodek Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu". Pierwsze obiekty przekazano do użytku w 1967 r. i w tym też roku przyjęto na nowe oddziały kliniczne pierwszych chorych. Niestety, po kilku miesiącach, doszło do katastrofy budowlanej, wyleciała w powietrze kotłownia, jak się później okazało, był to rezultat brakoróbstwa wytwórcy kotłów parowych. Oddziały Kliniki Rehabilitacji oddano ponownie do użytku w 1968 r. "Tytuł inwestycyjny" zakończono w 1970 r. Podstawowy obiekt wzniesiony został w kształcie litery "T", do którego dobudowano od strony zachodniej sale wykładową. Od strony południowej wzniesiono pawilony połączone "galerią komunikacyjną", w których m.in. zlokalizowano dział hydroterapii, dużą salę gimnastyczną oraz pływalnię. Zachodnia część budynku (daszek litery "T"), potocznie nazywana "blokiem ambulatoryjnym", mieściła na parterze przychodnię oraz izbę przyjęć Instytutu, a na I p. bibliotekę, pomieszczenia kierownictwa Kliniki Rehabilitacji oraz Ośrodek Szkoleniowy, którego zadaniem było kształcenie kadr dla potrzeb rehabilitacji. Na II p. mieściły się pracownie diagnostyczne. W głównej części budynku, nazwanej "blokiem łóżkowym", znalazły się pomieszczenia szatni pracowniczych i Działu Żywienia Instytutu (piwnica), pracowni leczniczego usprawniania (parter), oddziały I D i I E - na I p. oraz II D i II E - na II p. Od strony północnej, do "bloku łóżkowego" przylegają: pralnia i kotłownia. W 1965 roku szwedzka fundacja Innomeuropeisk Mission buduje pawilon rehabilitacyjny, tak zwany "Domek Szwedzki". Został on usytuowany w parku szpitalnym, na tyłach Kliniki. Był to luksusowo wyposażony parterowy pawilon, w którym 12 chorych mogło przebywać w warunkach domowych. Został pomyślany jako miejsce usprawniania i przystosowania do normalnego życia chorych z dysfunkcją kończyn górnych, szczególnie amputowanych. Bezpośredni nadzór nad budową i dalszą kilkuletnią opiekę (także zaopatrzeniową) sprawowała pielęgniarka szwedzka p. Margareta Söderlund. 1996 r. Szpital otrzymuje imię Wiktora Degi. za: "Księga Pamiątkowa w 85-lecie Ortopedii Poznańskiej", Poznań 1998 |
| © 2010-2018 wieczorkiewicz.org • Obrazów: 445 • Obiektów: 413 • Autorów: 80 • Źródeł: 14 |
|
Witam w galerii dawnego Poznania!
Od pewnego czasu pasjonuję się historią Poznania, a zwłaszcza tym jak wyglądał dawniej, stąd pomysł stworzenia niniejszej strony, której zadaniem jest przedstawienie w sposób chronologiczny wyglądu tego miasta.
Jeśli posiadasz w swojej kolekcji fotografie, pocztówki, albumy lub książki dokumentujące wygląd Poznania zachęcam do skontaktowania się i współpracy przy rozbudowie galerii.
Dziękuję niżej wymienionym osobom za szczególny wkład w rozwój niniejszej strony:
Paweł Jan Wieczorkiewicz |