|
| Ostatnie • Działy • Obiekty • Autorzy • Źródła • Historia |
 |
"(Nowe Miasto, centrum. Od św. Marcina do ul. Babińskiego). W czasach dawnych teren, na którym leży południowa część ulicy, należał do osady św. Marcin. Od Muszej Góry (teren pl. Wolności) prowadziła tędy droga do kościoła. Część północna tworzyła wespół z wschodnią częścią ul. Pocztowej (23 lutego) teren przedmieścia Glinki. Na miejscu mniejwięcej, gdzie dziś stoi gmach Izby Handlowej, stała wówczas strzelnica. Ulica na całej linji założona została tuż po r. 1803 i nazwana została 'Wilhelmowską', w r. 1806 przezwana 'ulicą Napoleońską'. Po r. 1815 przywrócono nazwę niemiecką, która z biegiem czasu zmieniła się z 'alei' na 'ulicę Wilhelmowską'". 29 VIII 1919 r. "Imieniem wielkiego obywatela poznańskiego ochrzczono ważną tę ulicę ze względu na przyległy Bazar, dzieło Marcinkowskiego". 1939-1946 W r. 1939 władze niemieckie zmieniły nazwę wracając do ulicy Wilhelmowskiej (Wilhelmstrasse). Nazwę Aleje Karola Marcinkowskiego przywrócono w r. 1946. "Urodził się w r. 1800 w Poznaniu na św. Wojciechu, umarł w r. 1846 w Dąbrówce. Pochowany był na cmentarzu św. Marcińskim w Poznaniu, od r. 1923 zwłoki jego spoczywają w Grobach Zasłużonych w kościele św. Wojciecha. Najbardziej zasłużony obywatel Poznania, dzielny, twórczy, szlachetny, wielki i mądry patrjota, sławny dobroczyńca, lekarz niezwykle zasłużony, wielki orędownik stanu średniego. Szkoły przeszedł w Poznaniu, podczas studjów medycznych w Berlinie należał do związku patrjotycznego młodzieży akademickiej "Polonia". Osiedliwszy się w Poznaniu jako lekarz, zyskał olbrzymi rozgłos. W powstaniu listopadowem wziął udział jako szeregowy. Za działalność patrjotyczną dwa razy karany więzieniem. Podczas epidemii cholery zasłużył się nad wszelką pochwałę w Kłajpedzie i Poznaniu. Leczył całą biedotę bezinteresownie. Gorący patrjota i sam powstaniec, dążył do podniesienia sprawy polskiej pracą twórczą, głównie stworzeniem silnego stanu mieszczańskiego: założył Towarzystwo Pomocy Naukowej i Bazar Poznański (jako ośrodek polskiego handlu i życia towarzyskiego). Pogrzeb jego w Poznaniu był najwspanialszą manifestacją uwielbienia dla wielkiego męża u wszystkich stanów i wyznań. Jako pierwszy spoczął w Grobach Zasłużonych Wielkopolski. Największy syn Poznania przez życie całe dla miasta i jego obywateli pracował, a nadto był duszą świetnej polskiej Rady Miejskiej z lat 1844-1846. Nigdy, jak wówczas, za czasów niemieckich nie odgrywali Polacy tak wybitnej roli w Radzie Miejskiej". za: "Nazwy ulic w Poznaniu" Zygmunt Zalewski, Poznań 1926 http://sip.geopoz.pl |
| © 2010-2018 wieczorkiewicz.org • Obrazów: 445 • Obiektów: 413 • Autorów: 80 • Źródeł: 14 |
|
Witam w galerii dawnego Poznania!
Od pewnego czasu pasjonuję się historią Poznania, a zwłaszcza tym jak wyglądał dawniej, stąd pomysł stworzenia niniejszej strony, której zadaniem jest przedstawienie w sposób chronologiczny wyglądu tego miasta.
Jeśli posiadasz w swojej kolekcji fotografie, pocztówki, albumy lub książki dokumentujące wygląd Poznania zachęcam do skontaktowania się i współpracy przy rozbudowie galerii.
Dziękuję niżej wymienionym osobom za szczególny wkład w rozwój niniejszej strony:
Paweł Jan Wieczorkiewicz |